acceptabilis
Latin
Etymology
From acceptō, acceptāre + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ak.kɛpˈtaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [at.t͡ʃepˈt̪aː.bi.lis]
Adjective
acceptābilis (neuter acceptābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | acceptābilis | acceptābile | acceptābilēs | acceptābilia | |
genitive | acceptābilis | acceptābilium | |||
dative | acceptābilī | acceptābilibus | |||
accusative | acceptābilem | acceptābile | acceptābilēs acceptābilīs |
acceptābilia | |
ablative | acceptābilī | acceptābilibus | |||
vocative | acceptābilis | acceptābile | acceptābilēs | acceptābilia |
References
- “acceptabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "acceptabilis", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- acceptabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.