acclamatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of acclāmō
Participle
acclāmātus (feminine acclāmāta, neuter acclāmātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | acclāmātus | acclāmāta | acclāmātum | acclāmātī | acclāmātae | acclāmāta | |
| genitive | acclāmātī | acclāmātae | acclāmātī | acclāmātōrum | acclāmātārum | acclāmātōrum | |
| dative | acclāmātō | acclāmātae | acclāmātō | acclāmātīs | |||
| accusative | acclāmātum | acclāmātam | acclāmātum | acclāmātōs | acclāmātās | acclāmāta | |
| ablative | acclāmātō | acclāmātā | acclāmātō | acclāmātīs | |||
| vocative | acclāmāte | acclāmāta | acclāmātum | acclāmātī | acclāmātae | acclāmāta | |