acclarans
Latin
Etymology
Present participle of acclārō
Participle
acclārāns (genitive acclārantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | acclārāns | acclārantēs | acclārantia | ||
| genitive | acclārantis | acclārantium | |||
| dative | acclārantī | acclārantibus | |||
| accusative | acclārantem | acclārāns | acclārantēs acclārantīs |
acclārantia | |
| ablative | acclārante acclārantī1 |
acclārantibus | |||
| vocative | acclārāns | acclārantēs | acclārantia | ||
1When used purely as an adjective.