accommodatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of accommodō (“raise, erect”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ak.kɔm.mɔˈdaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ak.kom.moˈd̪aː.t̪us]
Participle
accommodātus (feminine accommodāta, neuter accommodātum, comparative accommodātior, superlative accommodātissimus, adverb accommodātē); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | accommodātus | accommodāta | accommodātum | accommodātī | accommodātae | accommodāta | |
| genitive | accommodātī | accommodātae | accommodātī | accommodātōrum | accommodātārum | accommodātōrum | |
| dative | accommodātō | accommodātae | accommodātō | accommodātīs | |||
| accusative | accommodātum | accommodātam | accommodātum | accommodātōs | accommodātās | accommodāta | |
| ablative | accommodātō | accommodātā | accommodātō | accommodātīs | |||
| vocative | accommodāte | accommodāta | accommodātum | accommodātī | accommodātae | accommodāta | |
References
- “accommodatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “accommodatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- accommodatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.