accultus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of accolō
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [akˈkʊɫ.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [akˈkul̪.t̪us]
Participle
accultus (feminine acculta, neuter accultum); first/second-declension participle
- was dwelled by or near, having been dwelled by or near
- became neighbor to, having become neighbor to
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | accultus | acculta | accultum | accultī | accultae | acculta | |
| genitive | accultī | accultae | accultī | accultōrum | accultārum | accultōrum | |
| dative | accultō | accultae | accultō | accultīs | |||
| accusative | accultum | accultam | accultum | accultōs | accultās | acculta | |
| ablative | accultō | accultā | accultō | accultīs | |||
| vocative | acculte | acculta | accultum | accultī | accultae | acculta | |