accusitans
Latin
Etymology
Present participle of accūsitō
Participle
accūsitāns (genitive accūsitantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | accūsitāns | accūsitantēs | accūsitantia | ||
| genitive | accūsitantis | accūsitantium | |||
| dative | accūsitantī | accūsitantibus | |||
| accusative | accūsitantem | accūsitāns | accūsitantēs accūsitantīs |
accūsitantia | |
| ablative | accūsitante accūsitantī1 |
accūsitantibus | |||
| vocative | accūsitāns | accūsitantēs | accūsitantia | ||
1When used purely as an adjective.