accusitatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of accūsitō
Participle
accūsitātus (feminine accūsitāta, neuter accūsitātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | accūsitātus | accūsitāta | accūsitātum | accūsitātī | accūsitātae | accūsitāta | |
| genitive | accūsitātī | accūsitātae | accūsitātī | accūsitātōrum | accūsitātārum | accūsitātōrum | |
| dative | accūsitātō | accūsitātae | accūsitātō | accūsitātīs | |||
| accusative | accūsitātum | accūsitātam | accūsitātum | accūsitātōs | accūsitātās | accūsitāta | |
| ablative | accūsitātō | accūsitātā | accūsitātō | accūsitātīs | |||
| vocative | accūsitāte | accūsitāta | accūsitātum | accūsitātī | accūsitātae | accūsitāta | |