acetabuliformis
Latin
Etymology
New Latin; from acētābulum (“cup, calyx”) + -i- + fōrma (“form, shape”) + -is.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [a.keː.taː.bʊ.lɪˈfoːr.mɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.t͡ʃe.t̪a.bu.liˈfɔr.mis]
Adjective
acētābulifōrmis (neuter acētābulifōrme); third-declension two-termination adjective
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | acētābulifōrmis | acētābulifōrme | acētābulifōrmēs | acētābulifōrmia | |
| genitive | acētābulifōrmis | acētābulifōrmium | |||
| dative | acētābulifōrmī | acētābulifōrmibus | |||
| accusative | acētābulifōrmem | acētābulifōrme | acētābulifōrmēs acētābulifōrmīs |
acētābulifōrmia | |
| ablative | acētābulifōrmī | acētābulifōrmibus | |||
| vocative | acētābulifōrmis | acētābulifōrme | acētābulifōrmēs | acētābulifōrmia | |
Descendants
- English: acetabuliform
- French: acétabuliforme