acinaciformis
Latin
Etymology
From acīnacēs (“scimitar”) + -fōrmis (“form, shape”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [a.kiː.na.kɪˈfoːr.mɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.t͡ʃi.na.t͡ʃiˈfɔr.mis]
Adjective
acīnacifōrmis (neuter acīnacifōrme); third-declension two-termination adjective
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | acīnacifōrmis | acīnacifōrme | acīnacifōrmēs | acīnacifōrmia | |
| genitive | acīnacifōrmis | acīnacifōrmium | |||
| dative | acīnacifōrmī | acīnacifōrmibus | |||
| accusative | acīnacifōrmem | acīnacifōrme | acīnacifōrmēs acīnacifōrmīs |
acīnacifōrmia | |
| ablative | acīnacifōrmī | acīnacifōrmibus | |||
| vocative | acīnacifōrmis | acīnacifōrme | acīnacifōrmēs | acīnacifōrmia | |
Descendants
- English: acinaciform
- French: acinaciforme