acolisi
Romanian
Etymology
Borrowed from Ancient Greek ἐκόλλησα (ekóllēsa). First attested in 1631
Verb
a acolisi (third-person singular present acolisește, past participle acolisit) 4th conjugation
Conjugation
conjugation of acolisi (fourth conjugation, -esc- infix)
| infinitive | a acolisi | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | acolisind | ||||||
| past participle | acolisit | ||||||
| number | singular | plural | |||||
| person | 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |
| indicative | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
| present | acolisesc | acolisești | acolisește | acolisim | acolisiți | acolisesc | |
| imperfect | acoliseam | acoliseai | acolisea | acoliseam | acoliseați | acoliseau | |
| simple perfect | acolisii | acolisiși | acolisi | acolisirăm | acolisirăți | acolisiră | |
| pluperfect | acolisisem | acolisiseși | acolisise | acolisiserăm | acolisiserăți | acolisiseră | |
| subjunctive | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
| present | să acolisesc | să acolisești | să acolisească | să acolisim | să acolisiți | să acolisească | |
| imperative | — | tu | — | — | voi | — | |
| affirmative | acolisește | acolisiți | |||||
| negative | nu acolisi | nu acolisiți | |||||
References
- acolisi in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN