acquiescendus
Latin
Etymology
Future passive participle of acquiēscō.
Participle
acquiēscendus (feminine acquiēscenda, neuter acquiēscendum); first/second-declension participle
- which is to be acquiesced etc.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | acquiēscendus | acquiēscenda | acquiēscendum | acquiēscendī | acquiēscendae | acquiēscenda | |
| genitive | acquiēscendī | acquiēscendae | acquiēscendī | acquiēscendōrum | acquiēscendārum | acquiēscendōrum | |
| dative | acquiēscendō | acquiēscendae | acquiēscendō | acquiēscendīs | |||
| accusative | acquiēscendum | acquiēscendam | acquiēscendum | acquiēscendōs | acquiēscendās | acquiēscenda | |
| ablative | acquiēscendō | acquiēscendā | acquiēscendō | acquiēscendīs | |||
| vocative | acquiēscende | acquiēscenda | acquiēscendum | acquiēscendī | acquiēscendae | acquiēscenda | |