acuens
Latin
Etymology
Present participle of acuō
Participle
acuēns (genitive acuentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | acuēns | acuentēs | acuentia | ||
| genitive | acuentis | acuentium | |||
| dative | acuentī | acuentibus | |||
| accusative | acuentem | acuēns | acuentēs acuentīs |
acuentia | |
| ablative | acuente acuentī1 |
acuentibus | |||
| vocative | acuēns | acuentēs | acuentia | ||
1When used purely as an adjective.