acutatus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [a.kuːˈtaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.kuˈt̪aː.t̪us]
Adjective
acūtātus (feminine acūtāta, neuter acūtātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | acūtātus | acūtāta | acūtātum | acūtātī | acūtātae | acūtāta | |
| genitive | acūtātī | acūtātae | acūtātī | acūtātōrum | acūtātārum | acūtātōrum | |
| dative | acūtātō | acūtātae | acūtātō | acūtātīs | |||
| accusative | acūtātum | acūtātam | acūtātum | acūtātōs | acūtātās | acūtāta | |
| ablative | acūtātō | acūtātā | acūtātō | acūtātīs | |||
| vocative | acūtāte | acūtāta | acūtātum | acūtātī | acūtātae | acūtāta | |
References
- “acutatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- acutatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.