adapertus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adaperiō
Participle
adapertus (feminine adaperta, neuter adapertum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adapertus | adaperta | adapertum | adapertī | adapertae | adaperta | |
| genitive | adapertī | adapertae | adapertī | adapertōrum | adapertārum | adapertōrum | |
| dative | adapertō | adapertae | adapertō | adapertīs | |||
| accusative | adapertum | adapertam | adapertum | adapertōs | adapertās | adaperta | |
| ablative | adapertō | adapertā | adapertō | adapertīs | |||
| vocative | adaperte | adaperta | adapertum | adapertī | adapertae | adaperta | |
References
- “adapertus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “adapertus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers