adauctans
Latin
Etymology
Present participle of adauctō
Participle
adauctāns (genitive adauctantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | adauctāns | adauctantēs | adauctantia | ||
| genitive | adauctantis | adauctantium | |||
| dative | adauctantī | adauctantibus | |||
| accusative | adauctantem | adauctāns | adauctantēs adauctantīs |
adauctantia | |
| ablative | adauctante adauctantī1 |
adauctantibus | |||
| vocative | adauctāns | adauctantēs | adauctantia | ||
1When used purely as an adjective.