adcursus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adcurrō.
Participle
adcursus (feminine adcursa, neuter adcursum); first/second-declension participle
- alternative form of accursus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adcursus | adcursa | adcursum | adcursī | adcursae | adcursa | |
| genitive | adcursī | adcursae | adcursī | adcursōrum | adcursārum | adcursōrum | |
| dative | adcursō | adcursae | adcursō | adcursīs | |||
| accusative | adcursum | adcursam | adcursum | adcursōs | adcursās | adcursa | |
| ablative | adcursō | adcursā | adcursō | adcursīs | |||
| vocative | adcurse | adcursa | adcursum | adcursī | adcursae | adcursa | |