adflictus
Latin
Etymology 1
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [atˈfliːk.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ad̪ˈflik.t̪us]
Adjective
adflīctus (feminine adflīcta, neuter adflīctum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adflīctus | adflīcta | adflīctum | adflīctī | adflīctae | adflīcta | |
| genitive | adflīctī | adflīctae | adflīctī | adflīctōrum | adflīctārum | adflīctōrum | |
| dative | adflīctō | adflīctae | adflīctō | adflīctīs | |||
| accusative | adflīctum | adflīctam | adflīctum | adflīctōs | adflīctās | adflīcta | |
| ablative | adflīctō | adflīctā | adflīctō | adflīctīs | |||
| vocative | adflīcte | adflīcta | adflīctum | adflīctī | adflīctae | adflīcta | |
Etymology 2
Perfect passive participle of adfligo
Participle
adflictus (feminine adflicta, neuter adflictum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adflictus | adflicta | adflictum | adflictī | adflictae | adflicta | |
| genitive | adflictī | adflictae | adflictī | adflictōrum | adflictārum | adflictōrum | |
| dative | adflictō | adflictae | adflictō | adflictīs | |||
| accusative | adflictum | adflictam | adflictum | adflictōs | adflictās | adflicta | |
| ablative | adflictō | adflictā | adflictō | adflictīs | |||
| vocative | adflicte | adflicta | adflictum | adflictī | adflictae | adflicta | |
References
- “adflictus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers