adhaerentia
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [a.dae̯ˈrɛn.ti.a]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.d̪eˈrɛn.t̪͡s̪i.a]
Noun
adhaerentia f (genitive adhaerentiae); first declension
- (Medieval Latin) adherence, dependence
- 1556, Heinrich Helm, Homiliarum F. Henrici Helmesii Germipolitani, in Epistolas et Evangelia totius anni […] [1], volume 3, page 26:
- Et contra, quod natum est ex spiritu sancto, spiritus est, non per essentiam, sed per conformitatem, et imitationem et adhaerentiam. Quia qui adhaeret Deo, unus spiritus est cum eo.
- On the contrary, what is born of the Holy Spirit is spirit, not by essence, but by conformity and imitation and adherence. For whoever adheres to God is one spirit with him.
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | adhaerentia | adhaerentiae |
| genitive | adhaerentiae | adhaerentiārum |
| dative | adhaerentiae | adhaerentiīs |
| accusative | adhaerentiam | adhaerentiās |
| ablative | adhaerentiā | adhaerentiīs |
| vocative | adhaerentia | adhaerentiae |
Synonyms
Descendants
- Catalan: adherència
- French: adhérence
- Galician: adherencia
- Italian: aderenza
- Occitan: aderéncia
- Portuguese: aderência
- Spanish: adherencia
Participle
adhaerentia
- nominative/accusative/vocative neuter plural of adhaerēns
References
- "adhaerentia", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “adhaerentia”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill