adhinnio
Latin
Etymology
From ad- (“to, towards, at”) + hinniō (“neigh, winny”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aˈdɪn.ni.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aˈd̪in.ni.o]
Verb
adhinniō (present infinitive adhinnīre, perfect active adhinnīvī or adhinniī, supine adhinnītum); fourth conjugation, no passive
- to neigh or whinny to or after
- (with dative) to neigh or whinny
- (figuratively) to strive after, long for
Conjugation
Conjugation of adhinniō (fourth conjugation, no passive)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | adhinniō | adhinnīs | adhinnit | adhinnīmus | adhinnītis | adhinniunt | ||||||
| imperfect | adhinniēbam | adhinniēbās | adhinniēbat | adhinniēbāmus | adhinniēbātis | adhinniēbant | |||||||
| future | adhinniam | adhinniēs | adhinniet | adhinniēmus | adhinniētis | adhinnient | |||||||
| perfect | adhinnīvī, adhinniī |
adhinnīvistī, adhinniistī |
adhinnīvit, adhinniit |
adhinnīvimus, adhinniimus |
adhinnīvistis, adhinniistis |
adhinnīvērunt, adhinnīvēre, adhinniērunt, adhinniēre | |||||||
| pluperfect | adhinnīveram, adhinnieram |
adhinnīverās, adhinnierās |
adhinnīverat, adhinnierat |
adhinnīverāmus, adhinnierāmus |
adhinnīverātis, adhinnierātis |
adhinnīverant, adhinnierant | |||||||
| future perfect | adhinnīverō, adhinnierō |
adhinnīveris, adhinnieris |
adhinnīverit, adhinnierit |
adhinnīverimus, adhinnierimus |
adhinnīveritis, adhinnieritis |
adhinnīverint, adhinnierint | |||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | adhinniam | adhinniās | adhinniat | adhinniāmus | adhinniātis | adhinniant | ||||||
| imperfect | adhinnīrem | adhinnīrēs | adhinnīret | adhinnīrēmus | adhinnīrētis | adhinnīrent | |||||||
| perfect | adhinnīverim, adhinnierim |
adhinnīverīs, adhinnierīs |
adhinnīverit, adhinnierit |
adhinnīverīmus, adhinnierīmus |
adhinnīverītis, adhinnierītis |
adhinnīverint, adhinnierint | |||||||
| pluperfect | adhinnīvissem, adhinniissem |
adhinnīvissēs, adhinniissēs |
adhinnīvisset, adhinniisset |
adhinnīvissēmus, adhinniissēmus |
adhinnīvissētis, adhinniissētis |
adhinnīvissent, adhinniissent | |||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | adhinnī | — | — | adhinnīte | — | ||||||
| future | — | adhinnītō | adhinnītō | — | adhinnītōte | adhinniuntō | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | adhinnīre | — | adhinniēns | — | |||||||||
| future | adhinnītūrum esse | — | adhinnītūrus | — | |||||||||
| perfect | adhinnīvisse, adhinniisse |
— | — | — | |||||||||
| perfect potential | adhinnītūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| adhinniendī | adhinniendō | adhinniendum | adhinniendō | adhinnītum | adhinnītū | ||||||||
References
- “adhinnio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “adhinnio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- adhinnio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.