adiectivus
Latin
Alternative forms
Etymology
From adiciō (“to attach”) + -īvus; a calque of Ancient Greek ἐπιθετικός (epithetikós).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ad.jɛkˈtiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ad̪.jekˈt̪iː.vus]
Adjective
adiectīvus (feminine adiectīva, neuter adiectīvum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | adiectīvus | adiectīva | adiectīvum | adiectīvī | adiectīvae | adiectīva | |
genitive | adiectīvī | adiectīvae | adiectīvī | adiectīvōrum | adiectīvārum | adiectīvōrum | |
dative | adiectīvō | adiectīvae | adiectīvō | adiectīvīs | |||
accusative | adiectīvum | adiectīvam | adiectīvum | adiectīvōs | adiectīvās | adiectīva | |
ablative | adiectīvō | adiectīvā | adiectīvō | adiectīvīs | |||
vocative | adiectīve | adiectīva | adiectīvum | adiectīvī | adiectīvae | adiectīva |
Derived terms
- adiectīvum (“adjective”, noun)
Related terms
References
- “adiectivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- adiectivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.