adiudicans
Latin
Etymology
Present participle of adiūdicō.
Participle
adiūdicāns (genitive adiūdicantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | adiūdicāns | adiūdicantēs | adiūdicantia | ||
| genitive | adiūdicantis | adiūdicantium | |||
| dative | adiūdicantī | adiūdicantibus | |||
| accusative | adiūdicantem | adiūdicāns | adiūdicantēs adiūdicantīs |
adiūdicantia | |
| ablative | adiūdicante adiūdicantī1 |
adiūdicantibus | |||
| vocative | adiūdicāns | adiūdicantēs | adiūdicantia | ||
1When used purely as an adjective.