adiudicatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adiūdicō.
Participle
adiūdicātus (feminine adiūdicāta, neuter adiūdicātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adiūdicātus | adiūdicāta | adiūdicātum | adiūdicātī | adiūdicātae | adiūdicāta | |
| genitive | adiūdicātī | adiūdicātae | adiūdicātī | adiūdicātōrum | adiūdicātārum | adiūdicātōrum | |
| dative | adiūdicātō | adiūdicātae | adiūdicātō | adiūdicātīs | |||
| accusative | adiūdicātum | adiūdicātam | adiūdicātum | adiūdicātōs | adiūdicātās | adiūdicāta | |
| ablative | adiūdicātō | adiūdicātā | adiūdicātō | adiūdicātīs | |||
| vocative | adiūdicāte | adiūdicāta | adiūdicātum | adiūdicātī | adiūdicātae | adiūdicāta | |