adiugatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adiugō
Participle
adiugātus (feminine adiugāta, neuter adiugātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adiugātus | adiugāta | adiugātum | adiugātī | adiugātae | adiugāta | |
| genitive | adiugātī | adiugātae | adiugātī | adiugātōrum | adiugātārum | adiugātōrum | |
| dative | adiugātō | adiugātae | adiugātō | adiugātīs | |||
| accusative | adiugātum | adiugātam | adiugātum | adiugātōs | adiugātās | adiugāta | |
| ablative | adiugātō | adiugātā | adiugātō | adiugātīs | |||
| vocative | adiugāte | adiugāta | adiugātum | adiugātī | adiugātae | adiugāta | |