adiuncturus
Latin
Etymology
Future active participle of adiungō.
Participle
adiūnctūrus (feminine adiūnctūra, neuter adiūnctūrum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adiūnctūrus | adiūnctūra | adiūnctūrum | adiūnctūrī | adiūnctūrae | adiūnctūra | |
| genitive | adiūnctūrī | adiūnctūrae | adiūnctūrī | adiūnctūrōrum | adiūnctūrārum | adiūnctūrōrum | |
| dative | adiūnctūrō | adiūnctūrae | adiūnctūrō | adiūnctūrīs | |||
| accusative | adiūnctūrum | adiūnctūram | adiūnctūrum | adiūnctūrōs | adiūnctūrās | adiūnctūra | |
| ablative | adiūnctūrō | adiūnctūrā | adiūnctūrō | adiūnctūrīs | |||
| vocative | adiūnctūre | adiūnctūra | adiūnctūrum | adiūnctūrī | adiūnctūrae | adiūnctūra | |