adiurans
Latin
Etymology
Present participle of adiūrō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [adˈjuː.rãːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ad̪ˈjuː.rans]
Participle
adiūrāns (genitive adiūrantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | adiūrāns | adiūrantēs | adiūrantia | ||
| genitive | adiūrantis | adiūrantium | |||
| dative | adiūrantī | adiūrantibus | |||
| accusative | adiūrantem | adiūrāns | adiūrantēs adiūrantīs |
adiūrantia | |
| ablative | adiūrante adiūrantī1 |
adiūrantibus | |||
| vocative | adiūrāns | adiūrantēs | adiūrantia | ||
1When used purely as an adjective.