admiratus
Latin
Etymology
Perfect active participle of admīror.
Participle
admīrātus (feminine admīrāta, neuter admīrātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | admīrātus | admīrāta | admīrātum | admīrātī | admīrātae | admīrāta | |
| genitive | admīrātī | admīrātae | admīrātī | admīrātōrum | admīrātārum | admīrātōrum | |
| dative | admīrātō | admīrātae | admīrātō | admīrātīs | |||
| accusative | admīrātum | admīrātam | admīrātum | admīrātōs | admīrātās | admīrāta | |
| ablative | admīrātō | admīrātā | admīrātō | admīrātīs | |||
| vocative | admīrāte | admīrāta | admīrātum | admīrātī | admīrātae | admīrāta | |
References
- "admiratus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)