admissus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of admittō (“let in; admit”).
Participle
admissus (feminine admissa, neuter admissum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | admissus | admissa | admissum | admissī | admissae | admissa | |
| genitive | admissī | admissae | admissī | admissōrum | admissārum | admissōrum | |
| dative | admissō | admissae | admissō | admissīs | |||
| accusative | admissum | admissam | admissum | admissōs | admissās | admissa | |
| ablative | admissō | admissā | admissō | admissīs | |||
| vocative | admisse | admissa | admissum | admissī | admissae | admissa | |
References
- “admissus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “admissus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "admissus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- admissus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) at full gallop: equo citato or admisso
- (ambiguous) at full gallop: equo citato or admisso