admistus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of admisceō.
Participle
admistus (feminine admista, neuter admistum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | admistus | admista | admistum | admistī | admistae | admista | |
| genitive | admistī | admistae | admistī | admistōrum | admistārum | admistōrum | |
| dative | admistō | admistae | admistō | admistīs | |||
| accusative | admistum | admistam | admistum | admistōs | admistās | admista | |
| ablative | admistō | admistā | admistō | admistīs | |||
| vocative | admiste | admista | admistum | admistī | admistae | admista | |
References
- “admistus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- admistus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.