admorsus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of admordeō.
Participle
admorsus (feminine admorsa, neuter admorsum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | admorsus | admorsa | admorsum | admorsī | admorsae | admorsa | |
| genitive | admorsī | admorsae | admorsī | admorsōrum | admorsārum | admorsōrum | |
| dative | admorsō | admorsae | admorsō | admorsīs | |||
| accusative | admorsum | admorsam | admorsum | admorsōs | admorsās | admorsa | |
| ablative | admorsō | admorsā | admorsō | admorsīs | |||
| vocative | admorse | admorsa | admorsum | admorsī | admorsae | admorsa | |
References
- “admorsus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “admorsus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers