admutilans
Latin
Etymology
Present participle of admutilō
Participle
admutilāns (genitive admutilantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | admutilāns | admutilantēs | admutilantia | ||
| genitive | admutilantis | admutilantium | |||
| dative | admutilantī | admutilantibus | |||
| accusative | admutilantem | admutilāns | admutilantēs admutilantīs |
admutilantia | |
| ablative | admutilante admutilantī1 |
admutilantibus | |||
| vocative | admutilāns | admutilantēs | admutilantia | ||
1When used purely as an adjective.