adoito
Galician
Etymology 1
From Old Galician-Portuguese doito (13th century, Cantigas de Santa Maria), from Vulgar Latin *adductus, from ductus (“guided”), from dūcō (“to lead”).[1] Cognate with Spanish ducho.
Pronunciation
- IPA(key): /aˈðojto̝/
Adjective
adoito (feminine adoita, masculine plural adoitos, feminine plural adoitas)
- accustomed, used to
- Synonym: afeito
- experienced, skilled
- Synonym: destro
Derived terms
Related terms
Adverb
adoito
References
- Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, Ana Isabel Boullón Agrelo (2006–2022) “doito”, in Dicionario de Dicionarios do galego medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Xavier Varela Barreiro, Xavier Gómez Guinovart (2006–2018) “doit”, in Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “adoito”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “adoito”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- ^ Joan Coromines, José A[ntonio] Pascual (1983–1991) “ducho”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico [Critical Castilian and Hispanic Etymological Dictionary] (in Spanish), Madrid: Gredos
Etymology 2
Verb
adoito
- first-person singular present indicative of adoitar