adpetitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adpetō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ap.pɛˈtiː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ad̪.peˈt̪iː.t̪us]
Noun
adpetītus m (genitive adpetītūs); fourth declension
- alternative form of appetītus
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | adpetītus | adpetītūs |
| genitive | adpetītūs | adpetītuum |
| dative | adpetītuī | adpetītibus |
| accusative | adpetītum | adpetītūs |
| ablative | adpetītū | adpetītibus |
| vocative | adpetītus | adpetītūs |
Related terms
Participle
adpetītus (feminine adpetīta, neuter adpetītum); first/second-declension participle
- alternative form of appetītus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adpetītus | adpetīta | adpetītum | adpetītī | adpetītae | adpetīta | |
| genitive | adpetītī | adpetītae | adpetītī | adpetītōrum | adpetītārum | adpetītōrum | |
| dative | adpetītō | adpetītae | adpetītō | adpetītīs | |||
| accusative | adpetītum | adpetītam | adpetītum | adpetītōs | adpetītās | adpetīta | |
| ablative | adpetītō | adpetītā | adpetītō | adpetītīs | |||
| vocative | adpetīte | adpetīta | adpetītum | adpetītī | adpetītae | adpetīta | |
References
- “adpetitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “adpetitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- adpetitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.