adplausus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [apˈpɫau̯.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ad̪ˈplaːu̯.sus]
Participle
adplausus (feminine adplausa, neuter adplausum); first/second-declension participle
- alternative spelling of applausus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adplausus | adplausa | adplausum | adplausī | adplausae | adplausa | |
| genitive | adplausī | adplausae | adplausī | adplausōrum | adplausārum | adplausōrum | |
| dative | adplausō | adplausae | adplausō | adplausīs | |||
| accusative | adplausum | adplausam | adplausum | adplausōs | adplausās | adplausa | |
| ablative | adplausō | adplausā | adplausō | adplausīs | |||
| vocative | adplause | adplausa | adplausum | adplausī | adplausae | adplausa | |
Noun
adplausus m (genitive adplausūs); fourth declension
- alternative spelling of applausus
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | adplausus | adplausūs |
| genitive | adplausūs | adplausuum |
| dative | adplausuī | adplausibus |
| accusative | adplausum | adplausūs |
| ablative | adplausū | adplausibus |
| vocative | adplausus | adplausūs |