adplicitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adplicō.
Participle
adplicitus (feminine adplicita, neuter adplicitum); first/second-declension participle
- alternative form of applicitus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adplicitus | adplicita | adplicitum | adplicitī | adplicitae | adplicita | |
| genitive | adplicitī | adplicitae | adplicitī | adplicitōrum | adplicitārum | adplicitōrum | |
| dative | adplicitō | adplicitae | adplicitō | adplicitīs | |||
| accusative | adplicitum | adplicitam | adplicitum | adplicitōs | adplicitās | adplicita | |
| ablative | adplicitō | adplicitā | adplicitō | adplicitīs | |||
| vocative | adplicite | adplicita | adplicitum | adplicitī | adplicitae | adplicita | |