adprecatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adprecor.
Participle
adprecātus (feminine adprecāta, neuter adprecātum); first/second-declension participle
- alternative form of apprecātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adprecātus | adprecāta | adprecātum | adprecātī | adprecātae | adprecāta | |
| genitive | adprecātī | adprecātae | adprecātī | adprecātōrum | adprecātārum | adprecātōrum | |
| dative | adprecātō | adprecātae | adprecātō | adprecātīs | |||
| accusative | adprecātum | adprecātam | adprecātum | adprecātōs | adprecātās | adprecāta | |
| ablative | adprecātō | adprecātā | adprecātō | adprecātīs | |||
| vocative | adprecāte | adprecāta | adprecātum | adprecātī | adprecātae | adprecāta | |