adprobatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adprobō.
Participle
adprobātus (feminine adprobāta, neuter adprobātum); first/second-declension participle
- alternative form of approbātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adprobātus | adprobāta | adprobātum | adprobātī | adprobātae | adprobāta | |
| genitive | adprobātī | adprobātae | adprobātī | adprobātōrum | adprobātārum | adprobātōrum | |
| dative | adprobātō | adprobātae | adprobātō | adprobātīs | |||
| accusative | adprobātum | adprobātam | adprobātum | adprobātōs | adprobātās | adprobāta | |
| ablative | adprobātō | adprobātā | adprobātō | adprobātīs | |||
| vocative | adprobāte | adprobāta | adprobātum | adprobātī | adprobātae | adprobāta | |