adsignificatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adsignificō.
Participle
adsignificātus (feminine adsignificāta, neuter adsignificātum); first/second-declension participle
- alternative form of assignificātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adsignificātus | adsignificāta | adsignificātum | adsignificātī | adsignificātae | adsignificāta | |
| genitive | adsignificātī | adsignificātae | adsignificātī | adsignificātōrum | adsignificātārum | adsignificātōrum | |
| dative | adsignificātō | adsignificātae | adsignificātō | adsignificātīs | |||
| accusative | adsignificātum | adsignificātam | adsignificātum | adsignificātōs | adsignificātās | adsignificāta | |
| ablative | adsignificātō | adsignificātā | adsignificātō | adsignificātīs | |||
| vocative | adsignificāte | adsignificāta | adsignificātum | adsignificātī | adsignificātae | adsignificāta | |