adsuefaciens
Latin
Etymology
Present participle of adsuēfaciō.
Participle
adsuēfaciēns (genitive adsuēfacientis); third-declension one-termination participle
- alternative form of assuēfaciens
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | adsuēfaciēns | adsuēfacientēs | adsuēfacientia | ||
| genitive | adsuēfacientis | adsuēfacientium | |||
| dative | adsuēfacientī | adsuēfacientibus | |||
| accusative | adsuēfacientem | adsuēfaciēns | adsuēfacientēs adsuēfacientīs |
adsuēfacientia | |
| ablative | adsuēfaciente adsuēfacientī1 |
adsuēfacientibus | |||
| vocative | adsuēfaciēns | adsuēfacientēs | adsuēfacientia | ||
1When used purely as an adjective.