adsuefactus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of adsuēfaciō.

Participle

adsuēfactus (feminine adsuēfacta, neuter adsuēfactum); first/second-declension participle

  1. accustomed
  2. habituated, inured

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative adsuēfactus adsuēfacta adsuēfactum adsuēfactī adsuēfactae adsuēfacta
genitive adsuēfactī adsuēfactae adsuēfactī adsuēfactōrum adsuēfactārum adsuēfactōrum
dative adsuēfactō adsuēfactae adsuēfactō adsuēfactīs
accusative adsuēfactum adsuēfactam adsuēfactum adsuēfactōs adsuēfactās adsuēfacta
ablative adsuēfactō adsuēfactā adsuēfactō adsuēfactīs
vocative adsuēfacte adsuēfacta adsuēfactum adsuēfactī adsuēfactae adsuēfacta