adsuefactus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adsuēfaciō.
Participle
adsuēfactus (feminine adsuēfacta, neuter adsuēfactum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adsuēfactus | adsuēfacta | adsuēfactum | adsuēfactī | adsuēfactae | adsuēfacta | |
| genitive | adsuēfactī | adsuēfactae | adsuēfactī | adsuēfactōrum | adsuēfactārum | adsuēfactōrum | |
| dative | adsuēfactō | adsuēfactae | adsuēfactō | adsuēfactīs | |||
| accusative | adsuēfactum | adsuēfactam | adsuēfactum | adsuēfactōs | adsuēfactās | adsuēfacta | |
| ablative | adsuēfactō | adsuēfactā | adsuēfactō | adsuēfactīs | |||
| vocative | adsuēfacte | adsuēfacta | adsuēfactum | adsuēfactī | adsuēfactae | adsuēfacta | |