adverbialis
Latin
Etymology
Derived from adverbi(um) (“adverb”) + -ālis (“-ial”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ad.wɛr.biˈaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ad̪.ver.biˈaː.lis]
Adjective
adverbiālis (neuter adverbiāle, adverb adverbiāliter); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | adverbiālis | adverbiāle | adverbiālēs | adverbiālia | |
| genitive | adverbiālis | adverbiālium | |||
| dative | adverbiālī | adverbiālibus | |||
| accusative | adverbiālem | adverbiāle | adverbiālēs adverbiālīs |
adverbiālia | |
| ablative | adverbiālī | adverbiālibus | |||
| vocative | adverbiālis | adverbiāle | adverbiālēs | adverbiālia | |
Derived terms
Related terms
Descendants
- → Catalan: adverbial
- → English: adverbial
- → French: adverbial
- → Romanian: adverbial
- → Italian: avverbiale
- → Portuguese: adverbial
- → Spanish: adverbial
References
- “adverbialis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- adverbialis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.