aemulus
Latin
Etymology
From Proto-Italic *aimelos, from *aimos (“imitation”), from Proto-Indo-European *h₂eym- (“to imitate”). Cognate with Hittite 𒄭𒅎𒈠𒀸 c (ḫi-im-ma-aš /ḫimmaš/, “substitute, imitation”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈae̯.mʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈɛː.mu.lus]
Adjective
aemulus (feminine aemula, neuter aemulum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | aemulus | aemula | aemulum | aemulī | aemulae | aemula | |
genitive | aemulī | aemulae | aemulī | aemulōrum | aemulārum | aemulōrum | |
dative | aemulō | aemulae | aemulō | aemulīs | |||
accusative | aemulum | aemulam | aemulum | aemulōs | aemulās | aemula | |
ablative | aemulō | aemulā | aemulō | aemulīs | |||
vocative | aemule | aemula | aemulum | aemulī | aemulae | aemula |
Derived terms
Descendants
- English: emulous
- French: émule
- Italian: emulo
- → Portuguese: émulo, êmulo (Brazil)
- Romanian: emul
- Spanish: émulo
References
- “aemulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “aemulus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- aemulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.