aenigmaticus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ae̯.nɪɡˈma.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [e.niɡˈmaː.t̪i.kus]
Adjective
aenigmaticus (feminine aenigmatica, neuter aenigmaticum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | aenigmaticus | aenigmatica | aenigmaticum | aenigmaticī | aenigmaticae | aenigmatica | |
genitive | aenigmaticī | aenigmaticae | aenigmaticī | aenigmaticōrum | aenigmaticārum | aenigmaticōrum | |
dative | aenigmaticō | aenigmaticae | aenigmaticō | aenigmaticīs | |||
accusative | aenigmaticum | aenigmaticam | aenigmaticum | aenigmaticōs | aenigmaticās | aenigmatica | |
ablative | aenigmaticō | aenigmaticā | aenigmaticō | aenigmaticīs | |||
vocative | aenigmatice | aenigmatica | aenigmaticum | aenigmaticī | aenigmaticae | aenigmatica |
Descendants
- → Asturian: enigmáticu
- → Galician: enigmático
- → French: énigmatique, ænigmatique (archaic) (learned)
- → Italian: enigmatico
- → Portuguese: enigmático
- → Spanish: enigmático
References
- “aenigmaticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aenigmaticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.