aequiformis
Latin
Etymology
From aequus (“even”) + -fōrmis (“having the form of”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ae̯.kʷɪˈfoːr.mɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [e.kʷiˈfɔr.mis]
Adjective
aequifōrmis (neuter aequifōrme); third-declension two-termination adjective
- uniform; having successive words connected
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | aequifōrmis | aequifōrme | aequifōrmēs | aequifōrmia | |
| genitive | aequifōrmis | aequifōrmium | |||
| dative | aequifōrmī | aequifōrmibus | |||
| accusative | aequifōrmem | aequifōrme | aequifōrmēs aequifōrmīs |
aequifōrmia | |
| ablative | aequifōrmī | aequifōrmibus | |||
| vocative | aequifōrmis | aequifōrme | aequifōrmēs | aequifōrmia | |
References
- “aequiformis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aequiformis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.