aequilibris
Latin
Etymology
aequus (“level, even”) + lībra (“a level”) + -is.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ae̯.kʷɪˈliː.brɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [e.kʷiˈliː.bris]
Adjective
aequilībris (neuter aequilībre); third-declension two-termination adjective
- in perfect equilibrium
- level, horizontal
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | aequilībris | aequilībre | aequilībrēs | aequilībria | |
| genitive | aequilībris | aequilībrium | |||
| dative | aequilībrī | aequilībribus | |||
| accusative | aequilībrem | aequilībre | aequilībrēs aequilībrīs |
aequilībria | |
| ablative | aequilībrī | aequilībribus | |||
| vocative | aequilībris | aequilībre | aequilībrēs | aequilībria | |
Derived terms
Related terms
References
- “aequilibris”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aequilibris in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 1, Hahnsche Buchhandlung
- aequilibris in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “aequilibris”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[1], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC