aestivus

Latin

Etymology

From aestās (summer) +‎ -īvus.

Pronunciation

Adjective

aestīvus (feminine aestīva, neuter aestīvum); first/second-declension adjective

  1. (relational) summer
  2. summery

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative aestīvus aestīva aestīvum aestīvī aestīvae aestīva
genitive aestīvī aestīvae aestīvī aestīvōrum aestīvārum aestīvōrum
dative aestīvō aestīvae aestīvō aestīvīs
accusative aestīvum aestīvam aestīvum aestīvōs aestīvās aestīva
ablative aestīvō aestīvā aestīvō aestīvīs
vocative aestīve aestīva aestīvum aestīvī aestīvae aestīva

Derived terms

Descendants

  • English: aestive
  • Italian: estivo
  • Piedmontese: estiv
  • Portuguese: estivo

References

  • aestivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • aestivus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • aestivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) winter-quarters, summer-quarters: castra hiberna, aestiva