aeternum
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ae̯ˈtɛr.nũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [eˈt̪ɛr.num]
Etymology 1
Inflected form of aeternus.
Adjective
aeternum
- inflection of aeternus:
- neuter nominative/accusative/vocative singular
- masculine accusative singular
Etymology 2
Adverbial accusative of aeternus (“everlasting”).
Adverb
aeternum (not comparable)
- eternally, always, perpetually, constantly
- c. 125 CE – 180 CE, Apuleius, Metamorphoses 1.1:
- Hymettos Attica et Isthmos Ephyraea et Taenaros Spartiaca, glebae felices aeternum libris felicioribus conditae
- The Attic Hymettus, the Corinthian Isthmus, and Spartan Taenarus; all fortunate lands forever immortalized by more fortunate books
- Hymettos Attica et Isthmos Ephyraea et Taenaros Spartiaca, glebae felices aeternum libris felicioribus conditae
References
- “aeternum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers