aeternum

Latin

Pronunciation

Etymology 1

Inflected form of aeternus.

Adjective

aeternum

  1. inflection of aeternus:
    1. neuter nominative/accusative/vocative singular
    2. masculine accusative singular

Etymology 2

Adverbial accusative of aeternus (everlasting).

Adverb

aeternum (not comparable)

  1. eternally, always, perpetually, constantly
    • c. 125 CE – 180 CE, Apuleius, Metamorphoses 1.1:
      Hymettos Attica et Isthmos Ephyraea et Taenaros Spartiaca, glebae felices aeternum libris felicioribus conditae
      The Attic Hymettus, the Corinthian Isthmus, and Spartan Taenarus; all fortunate lands forever immortalized by more fortunate books

References

  • aeternum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers