afbottelen

Dutch

Etymology

Compound of af +‎ bottelen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌbɔ.tə.lə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧bot‧te‧len

Verb

afbottelen

  1. (transitive) to bottle

Conjugation

Conjugation of afbottelen (weak, separable)
infinitive afbottelen
past singular bottelde af
past participle afgebotteld
infinitive afbottelen
gerund afbottelen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular bottel af bottelde af afbottel afbottelde
2nd person sing. (jij) bottelt af, bottel af2 bottelde af afbottelt afbottelde
2nd person sing. (u) bottelt af bottelde af afbottelt afbottelde
2nd person sing. (gij) bottelt af bottelde af afbottelt afbottelde
3rd person singular bottelt af bottelde af afbottelt afbottelde
plural bottelen af bottelden af afbottelen afbottelden
subjunctive sing.1 bottele af bottelde af afbottele afbottelde
subjunctive plur.1 bottelen af bottelden af afbottelen afbottelden
imperative sing. bottel af
imperative plur.1 bottelt af
participles afbottelend afgebotteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.