afbreking

Dutch

Etymology

From afbreken +‎ -ing.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑv.breː.kɪŋ/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧bre‧king

Noun

afbreking f (plural afbrekingen)

  1. interruption, termination
  2. hyphenation
    • 1947 May 20, “Wat zegt de prof?”, in De waarheid‎[1], Amsterdam, page 4:
      De afbreking van woorden als „vlooien" en „koeien", waarnaar dezelfde lezer informeert, heeft plaats achter de i, dus: „vlooi-en" en „koei-en".
      The hyphenation of words like „vlooien" and „koeien", which the same reader is asking about, happens after the i, so „vlooi-en" and „koei-en".
  3. (rare) demolition
    Synonym: afbraak

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.