affabilitas

Latin

Alternative forms

  • adfābilitās

Etymology

From affābilis (affable, courteous) +‎ -tās, from affor (speak to, address).

Pronunciation

Noun

affābilitās f (genitive affābilitātis); third declension

  1. Affability, courtesy, kindness.
    • c. 27 CE – 66 CE, Petronius, Satyricon 61:
      Niceros delectatus affabilitate amici: "Omne me, inquit, lucrum transeat, nisi iam dudum gaudimonio dissilio, quod te talem video. Itaque hilaria mera sint, etsi timeo istos scolasticos ne me rideant. Viderint: narrabo tamen, quid enim mihi aufert, qui ridet? Satius est rideri quam derideri."
      Niceros was delighted by his friend's amiability and said, “May I never turn another penny if I am not ready to burst with joy at seeing you in such a good humour. Well, it shall be pure fun then, though I am afraid your clever friends will laugh at me. Still, let them; I will tell my story; what harm does a man's laugh do me? Being laughed at is more satisfactory than being sneered at.”

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative affābilitās affābilitātēs
genitive affābilitātis affābilitātum
dative affābilitātī affābilitātibus
accusative affābilitātem affābilitātēs
ablative affābilitāte affābilitātibus
vocative affābilitās affābilitātēs

Descendants

  • Catalan: afabilitat
  • French: affabilité
  • Italian: affabilità
  • Portuguese: afabilidade
  • Romanian: afabilitate
  • Spanish: afabilidad

References