afkraken

Dutch

Etymology

Compound of af +‎ kraken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌkraː.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧kra‧ken

Verb

afkraken

  1. (transitive) to criticise in a petty and destructive manner
  2. (dated, ergative) to crack off, to break off with a crack

Conjugation

Conjugation of afkraken (weak, separable)
infinitive afkraken
past singular kraakte af
past participle afgekraakt
infinitive afkraken
gerund afkraken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kraak af kraakte af afkraak afkraakte
2nd person sing. (jij) kraakt af, kraak af2 kraakte af afkraakt afkraakte
2nd person sing. (u) kraakt af kraakte af afkraakt afkraakte
2nd person sing. (gij) kraakt af kraakte af afkraakt afkraakte
3rd person singular kraakt af kraakte af afkraakt afkraakte
plural kraken af kraakten af afkraken afkraakten
subjunctive sing.1 krake af kraakte af afkrake afkraakte
subjunctive plur.1 kraken af kraakten af afkraken afkraakten
imperative sing. kraak af
imperative plur.1 kraakt af
participles afkrakend afgekraakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • afkraker
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.